Pierwsza kronika opisująca dzieje wielkiego królestwa Valahii została spisana przez Râzvana Torje, nadwornego kronikarza drugiego króla, Mikołaja Aleksandra z rodu Basarabów, syna Basaraba Założyciela w 1430 roku p.n.e., dziesięć lat po wstąpieniu Mikołaja na tron. Później była wielokrotnie kopiowana i powielana, by w 1430 roku n.e. za panowania Vlada II Smoka Draculi z rodu Dragomirów stać się częścią Wielkiej Kroniki. Od tego czasu kronika jest regularnie uzupełniana najpierw przez Silviu Costela, kronikarza Vlada II a następnie przez Dragosa Petrescu pierwszego kronikarza jego syna Vlada III Palownika Draculi.
Królestwo Valahii zostało oficjalnie założone w 1490 roku p.n.e. przez Basaraba I Założyciela. Powstało ono w skutek długotrwałych konfliktów pomiędzy synami przywódcy wędrownego plemienia- Togomera. Po wielu latach bratobójczych walk zwycięzcą został Basarab, który wytyczył granice swego królestwa wżynając się w przestrzeń między przyszłym Imperium Osmańskim a Cesarstwem Węgierskim. Przez większą część swych długoletnich rządów Basarab umacniał państwo a także pozbywał się zawistnych braci. Pierwszy król Valahii zmarł po 50 latach rządów w wieku 80 lat. W 1460 roku na tron wstąpił jego jedyny syn Mikołaj Aleksander. Rządy dynastii Basarabów trwały przez tysiąc pięćset lat do 10 roku naszej ery. W 1 roku n.e. jedyna córka Piotra IV Zdobywcy, dwudziestoletnia wówczas Raluca została królową Valahii. Była ona ostatnią przedstawicielką dynastii Basarabów na Valahiańskim tronie. Dziesięć lat później zaręczyła się z Stefanem Dragomirem, pierwszym zwierzęciem na Valahiańskim tronie. Kolejne lata panowania Raluci i Stefana przynosiły krajowi nowe wojny, które wyniszczały kraj. Raluca zmarła w 60 roku naszej ery, jej mąż natomiast panował jeszcze przez wiele lat by w roku 210 po dwustu latach rządów przekazać władzę synowi Bogdanowi, który na pamiątkę swego ojca zaczął zwać się Draculą, synem smoka. Bogdan wplątał się w odwieczne wojny sąsiadów po stronie Węgrów i przez niemal trzysta lat znów wyniszczał kraj. Podobnie działo się za jego syna Vlada I oraz wnuka Radu I. Radu miał dwóch synów - Mirczę i Dana. Kiedy po długim i w miarę spokojnym panowaniu król przekazał władzę starszemu ze swych synów młodszy rozpoczął z bratem wojnę o władzę. Mircza unikał wojen jak tylko potrafił i starał się polepszyć los swoich poddanych jednak przez całe swe panowanie walczył z Danem a później z jego synami. W końcu zmęczony ciągłymi utarczkami przekazał władzę najmłodszemu synowi Vladowi II. Młody król najpierw pozbył się wszystkich kuzynów, którzy próbowali go zabić a później również i zawistnych braci. Vlad rządził przez dwieście lat a w końcu przekazał władzę swemu drugiemu synowi Vladowi III. Vlad w ciągu swoich rządów zreformował szkolnictwo wprowadzając powszechny obowiązek szkolny oraz opłacając naukę wszystkich dzieci w wieku od 6 do 14 lat a także późniejsze 4 lata terminowania u nauczycieli, tak, że każdy mógł w przyszłości zostać tym, kim chciał. Po wielu latach pokonał Imperium Osmańskie, po rozpadzie którego zagarnął część terenów, na reszcie utworzono zaś nowe królestwa. Jakiś czas potem poślubił jedyną córkę króla Węgier by po jego śmierci kolejny raz powiększyć swoje królestwo. W ciągu 50 lat jego rządów Valahia stała się największym królestwem na Feras a także najpotężniejszym z królestw na świecie.
Ostatniego wpisu do kroniki dokonano 15 sierpnia 1506 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz